Mathieu Cockhuyt

Streamingschaamte

(Doorbraak 5/04/2020) De goede mensen achter PornHub hebben de taak op zich genomen om de eenzame nachten van de – anders vurige – Italianen te verzachten. Ze zien, in deze tijden van isolement, een gat in de markt voor klantenbinding. De markt in dat gat moet klanten warm – of nat? – krijgen voor naMeerMeer lezen over “Streamingschaamte”

Het is de beste der tijden, het is de slechtste der tijden

(Doorbraak 29/02/2020) Mensen beginnen warempel weer te lezen. Volgens De Standaard verkocht De pest van Albert Camus in de eerste weken van dit jaar 600 exemplaren per week. Toen het coronavirus bekend werd piekte de verkoop naar 1.700 boeken. In de Italiaanse bestsellerlijsten klom de roman in een paar dagen tijd van de 71ste naar de derde plaats. HetMeerMeer lezen over “Het is de beste der tijden, het is de slechtste der tijden “

Zelfmoordpillen voor oma

(Doorbraak 26/01/2020) Op zaterdag 18 januari was het een jaar geleden dat Etienne Vermeersch overleed. Zijn ‘levenswerk’ leeft echter verder en door een speling van het lot valt deze herdenking samen met het euthanasieproces in Gent. Toeval zet het dagelijks bestaan op losse schroeven. In een opiniestuk in De Morgen van 17 januari schrijven Johan Braeckman en Dirk Verhofstadt datMeerMeer lezen over “Zelfmoordpillen voor oma”

De ethisch progressief-liberale lichtzinnigheid over leven en dood

(Doorbraak 27/11/2019) In een opiniestuk op Knack.be (19/11/2019) schrijft Lieselotte Thys (Jong Vld en fractieleider Open Vld Geel) dat ‘de federale impasse in België een unieke kans biedt om partijoverschrijdend te debatteren, bij afwezigheid van een regeerakkoord dat alles en iedereen stuurt’. Lees: de minderheidsregering — die niet maatschappelijke gedragen is — is de uitgelezen kans omMeerMeer lezen over “De ethisch progressief-liberale lichtzinnigheid over leven en dood”

Liefde voor het noodlot

(Doorbraak 1/11/2019) Niemand blijft voor altijd een held, al kunnen de helden van vandaag zich dat nauwelijks voorstellen, natuurlijk. Mijn werkdrift laat me toe om de melancholie van mijn bestaan niet in de ogen te moeten kijken. Ik ben een ongeneeslijke homo melancholicus. Om deze en andere onverklaarbare redenen klinkt het vergankelijke in mijn werkMeerMeer lezen over “Liefde voor het noodlot”